Interview met re-enactors
Stel jezelf even voor: Wie ben je, van welke vereniging ben je lid?
Mijn naam is Babs Vietje, ik ben lid van de Screaming Ducks.
Beeld jij een bestaande veteraan uit en zo ja, wie en waarom juiste deze persoon?
Ik kruip in de rol van War Correspondent Lee Miller. Dat is mijn hoofduitbeelding.
Waarom juist deze persoon?
Lee Miller was ook echt een Amerikaanse War Correspondent in de 2e wereldoorlog, in dienst van Vogue, het modeblad van Engeland. Zij is mijn rolmodel. Paratroopers hadden nooit een vrouw bij zich, die gingen altijd voor de linies uit dus daar paste eigenlijk geen vrouw bij. Aangezien ik bij de Screaming Ducks het eerste vrouwelijk lid van de vereniging was, kwam ik al snel bij haar uit.
Hoe ben jij een reenactor geworden? En vanwaar je interesse in WW2?
Ik vind het belangrijk dat de mensen, en dan met name de nieuwe generatie, weet dat we de vrijheid waar we al 80 jaar in leven niet vanzelf hebben gekregen. Mensen vinden vandaag de dag een hoop dingen vanzelfsprekend en allemaal maar heel normaal. Maar veel dingen zijn dat niet. Ik vind het belangrijk om over de geschiedenis te vertellen maar vind het daarnaast ook erg leuk om te doen.
Hoe historisch correct ben jij en je spullen?
Ik heb heel veel originele spullen, maar die neem ik niet allemaal mee naar een evenement. Kleding bv niet, dat vind ik zonde. Wat ik draag tijdens een evenement is dus voornamelijk replica. Spullen zijn meestal wel origineel, zoals mijn fototoestel, typemachine en fielddesk. Ik probeer zoveel mogelijk voor origineel te gaan, maar het moet wel haalbaar zijn op een evenement.
Hoe bereidt jij je voor op een evenement?
Soms heb ik veel dingen nodig, soms pak ik mijn spullen en ik ben er. Dit is per evenement verschillend. Welke tijd beeld je uit, welke rol ga ik vervullen? Lee Miller uitbeelden in Nederland kan eigenlijk niet, dus probeer me wel altijd van te voren in te lezen wat mogelijk is. Normandië was zij bv wel. Lee Miller heeft daar een reportage gemaakt, vlak na D- Day over het 44e veldhospitaal. Ik zoek dan uit, welke foto bij welke reportage hoorde voor Vogue enz. ik heb nog originele Vogue’ s uit die tijd. Die neem ik niet mee, die zijn veel te kwetsbaar. Maar die lees ik dan door op voorhand. Een evenement in Normandië eist dus meer voorbereiding dan bijvoorbeeld een trainingsweekend.
Heb jij wel eens problemen ondervonden met mensen over je uitbeelding?
Ik heb nog nooit problemen gehad. Wel heb ik eenmalig eens een opmerking gehad in een restaurant in Normandië. Iemand zie: Vrouwen in het leger, die hadden ze niet! Maar dat is meer een uitspraak uit onwetendheid van de mensen.
Wat doet het met jou om in deze rol te kruipen?
Dat weet ik eigenlijk niet zo goed. Er zijn wel veel raakvlakken met Lee Miller, dingen
die ik herken van mezelf. Denk aan het doorzettingsvermogen, hoe ze zich staande hield in een groep met alleen maar mannen om zich heen. Daarnaast vind ik fotograferen heel erg leuk.
De manier die zij had om te fotograferen was voor die tijd ontzettend bijzonder: surrealistisch. Als ik in mijn rol zit, denk ik: Hoe zou Lee Miller dat gefotografeerd hebben? En hoe zou haar kijk daarop zijn? Hoe kijk ik er zelf tegenaan? De manier waarop Lee Miller leefde, de PTSS die ze daarna kreeg. Ze hield ook van koken, dus ik zie heel veel gelijkenis met haar in mezelf terug. Deze rol is dus echt een rol die het dichts bij mezelf ligt. Je zou kunnen zeggen dat die op mijn lijf is geschreven.
Heb je nog wensen? Wat zou je nog graag aan je uitrusting toe willen voegen?
Materialistisch gezien: De uitvoering van de camera die Lee Miller echt gebruikt heeft in Normandië!! Ze had er 2, een Roleiflex en 1 andere. Ik heb hem ooit gezien op een tentoonstelling over haar, in Bologna. Stiekem had ik hem graag meegenomen...
Niet materialistisch gezien:
Ik heb per email contact met de zoon van haar. Hoog op mijn lijstje staat dan ook om die beste man eens in het echt te mogen ontmoeten. Ik heb voor mijn 50e verjaardag van mijn vader een reis naar London gekregen. Haar zoon woont hier niet ver vandaan. Om daarheen te gaan en hem te ontmoeten is toch wel een grote wens van mij. De man is 77 ondertussen, dus ik moet niet te lang meer wachten. Daarnaast zou ik graag in de voetsporen van haar willen treden: op dezelfde
plekken, in dezelfde outfit, in haar rol zo’n zelfde foto maken als haar. Dichterbij dan dit alles zal ik nooit bij haar kunnen komen. Al mijn foto’s mail ik altijd naar haar zoon.
Stel jezelf eens voor. Wie ben je en van welke vereniging ben je lid?
Mijn naam is Bjorn van Herpen, 47 jaar oud, kom uit Oss, Brabant en ik ben lid van de HRVN en de Condors (Belgisch Groepje) sinds een jaar of 6. Ik doe reenactment Duits en Frans.
Beeld je een bestaand persoon uit?
Nee, en ik volg ook niet snel de meute. Ik heb meestal net iets anders dan de rest. Ik ben van het improviseren, met name als het heel warm is.
Hoe ben jij een reenactor geworden?
Ik ben mijn hele leven al gek op de oorlog. En dan voornamelijk WW2. Als ex-beroepsmilitair veel dingen in het leger gedaan. En waar kun je nu nog meer in een Duits uniform rondrennen zonder er problemen mee te krijgen? Ik ben er eigenlijk vanzelf een beetje ingerold.
Waarom heb jij interesse in WW2 en de rol die je uitbeeldt?
Grootste gedeelte van mijn leven al gek op de 2e wereldoorlog. Dingen verzamelt,gamen, bunkertjes langsrijden bij de Franse kust enzovoort. Ik breng graag offers voor mijn hobby. Zo heb ik ook Auschwitz, Dachau en het theehuisje van Hitler al bezocht. Mensen mogen de 2e wereldoorlog gewoon niet vergeten. Mensen moeten herinnerd blijven. Waarom Duits? Niet vanwege wat ze uitgevreten hebben, maar vanwege de mooiigheid van hun materiaal en hun uniformen. Daarnaast waren de Duitsers ook tactisch een stuk beter aangelegd. En slechteriken moeten nu eenmaal ook uitgebeeld worden.
Hoe historisch correct ben jij en je spullen?
Wel mee bezig. Probeer advies te vragen van mensen. Het is een dure hobby. Ik verslijt veel, word soms het ongeleide projectiel van de vereniging genoemd...
Hoe bereidt jij je voor op een evenement?
Heel makkelijk. Zelfde dag, alles in het busje laden, even langs de winkel voor wat voorraad eten en drinken en dat is het dan ook.
Heb jij wel eens problemen ondervonden met mensen over je uitbeelding?
Mensen durven mij niet snel domme dingen te vragen ,zal wel aan mijn gezicht liggen?! Heb wel al eens ouderen mensen gehad, die aan mij vroegen of ik een neo-nazi was/ben. Maar over het algemeen krijg ik zelfs van oude veteranen complimenten over het feit dat het zo goed eruit ziet. Al kunnen wij niet zo snel over straat met onze kledij aan, als bv de Amerikanen of Britten dat kunnen. Dat zorgt al snel voor problemen.
Wat doet het met jou om in deze rol te kruipen?
Voor mij is dit de ideale manier om mijn gedachten te verzetten. Even te ontsnappen aan de ellende van mijn echte leven. Als ik hier ben, ben ik even alleen maar bezig met mijn rol. Als ik er mijn werk van zou kunnen maken, zou ik dat meteen doen. Ik werk ook al mee aan filmproducties namelijk.
Heb je nog wensen?
Iets dat je bv aan je uitrusting zou willen toevoegen?
Wapens en een motor. Maar wapens zijn nu voor mij even niet mogelijk ivm persoonlijke omstandigheden. Ik zou graag een draagvergunning willen hebben, en dan een MP40. Dat vind ik het mooiste wapen dat er is.
Stel jezelf een even voor. Wie bent u, en bent u lid van een vereniging?
Mijn naam is Elwin Luijendijk, ik kom uit Rockanje.Sinds wanneer ik lid ben? Dat weet ik eigenlijk niet exact. Ik liep al heel lang mee en iedereen dacht eigenlijk dat ik lid was. Ze hadden nog geen officiële fotograaf, dus 6
jaar geleden ben ik officieel lid geworden en heb ik van 2 hobby’s 1 gemaakt. Ik ben lid van de BOB (Band Of Brothers)
Hoe bent u reenactor geworden?
Toen de voormalig fotograaf van BOB overleed, heb ik zijn rol wel overgenomen. Ik vind het mooi om als vaste fotograaf de jongens vast te leggen in alles wat ze doen. Mijn zoon is sinds zijn 14 e jaar lid, door dit festival in Brielle.
Vanwaar u interesse in WW2, alsmede in fotografie?
De interesse in fotografie alsmede WW2 gaat al heel ver terug, door een oom van me. Ik sliep altijd op de bibliotheek kamer als ik ging logeren vroeger, en daar las ik enorm veel ’s avonds. Met name over de oorlog en fotografie. Daarnaast waren er nog de verhalen van ooms die de oorlog daadwerkelijk hebben meegemaakt. Dat wekte mijn interesse. Toen later Jari ( mijn zoon) als reenactor meedeed ben ik steeds meer in dit wereldje gerold. Vandaar dus dat ik van 2 hobby’s 1 heb weten te maken. De echte verhalen, van
echte veteranen, dat pakt me het meest. Niet alleen de grote veldslagen maar juist ook de kleinere onbekendere die plaats hebben gevonden vind ik interessant.
Hoe historisch correct bent u in uw spullen?
In het begin liep ik nog in een simpel Nederlands KL uniform. Later ben ik langzaam,
beetje bij beetje, zoveel mogelijk origineel spul aan gaan schaffen. Zodoende kan ik
zo correct mogelijk onder de jongens zijn. Zo val ik minder op dan voorheen. Alleen
mijn camera, die is niet WW2 correct, ik maak gebruik van een normaal hedendaags
exemplaar.
Hoe bereidt u zich voor op een evenement?
Ik heb geen display, dus dat scheelt alles. Maar mijn hele equipment moet toch mee,
elke keer weer. Onbewust gaat zo toch best wel veel mee.
Heeft u wel eens problemen ondervonden met betrekking tot de uitbeelding?
Nee, nog nooit. Ikzelf vind het vaak een groter probleem, of beter gezegd frustrerend,
als ik een moment mis als fotograaf. Je kunt helaas niet alles regisseren, soms
gebeuren dingen spontaan en die had je dan achteraf graag op beeld vast willen
leggen.
Heeft u nog wensen?
Nee. Mijn wereldfoto heb ik al gemaakt. Mijn zoon was het jongste lid van de
vereniging (toen nog aspirant lid) Jean Gilbert, een echte 101 veteraan was
aanwezig op een evenement en die 2 heb ik samen op de foto gezet. Voor mij word
het nooit meer mooier dan dat.
Stel jezelf eens even voor, wie ben je en ben je lid van een vereniging?
Mijn naam is Sanne en ik sluit als burger aan bij interessante evenementen. Ik ben dan ook geen lid van een bepaalde vereniging. Als ik als burger mee ga, sluit ik over het algemeen aan bij de War Department. Je bent je eigen persoonlijkheid, hebt geen uniform en geen vaststaande lijsten waar je vanuit kunt gaan. Dus je bepaalt heel veel zelf. Dat is lastig om in een werkgroep vast te leggen. Vandaar de zelfstandigheid. Ik probeer wel op een evenement groepjes samen te stellen met mensen (burgers) met dezelfde waarden en normen.
Hoe ben jij reenactor geworden? Wat is je motivatie?
Goede vraag. Soms vraag ik mezelf hardop af: Waarom ben ik hier? Maar ik vind het belangrijk om zoiets als dit neer te zetten. Ik ben hiermee begonnen door mijn toenmalige vriend en dacht: Dit is leuk, dit wil ik vaker doen. Burger zijn past het beste bij mij, dit zie je namelijk minder vaak (goed) en ik vind het belangrijk om ook dit aspect goed en correct neer te zetten.
Vanwaar je interesse in de rol van Burger WW2?
Ik vind diepgang in mijn uitbeelding belangrijk. De meeste info van mensen komt uit boeken of films. En een outfit is een outfit, maar dan ben je er nog niet. Dan is het nog niet af. Het zit hem ook in de details. Denk aan kookboekjes, sieraden of mijn mand. Die maken een verhaal compleet. En die info, dat totaalplaatje, wil ik graag vertellen en laten zien. Dat maakt het tastbaar. Ook voor kinderen maakt dat het een stukje meer begrijpbaar en minder abstract.
Hoe historisch correct ben jij en je spullen?
Zoveel als kan. Er zit zeer hier en daar iets moderns tussen, sommige stofjes zijn soms net niet 100% correct, maar wel naar oude patronen. Op evenementen draag ik speciaal hiervoor lenzen, daar mijn bril niet historisch correct is.
Heb je veel voorbereiding nodig voor een evenement?
Dat verschilt. Als burger haak je vrij gemakkelijk aan, zij zaten immers overal, in
tegenstelling tot sommige companies. Dat maakt het iets makkelijker. Dus meestal is het een kwestie van handjevol spullen en klaar.
Heb jij wel een problemen ondervonden met mensen over je uitbeelding?
Niet perse problemen, wel een scala aan slechte opmerkingen. Van mensen die denken dat ze grappig zijn: “Ik wil met jou wel de bevrijding vieren” of als ik samen met n vriend ben “de bevrijder gaat er met het meisje vandoor”. Dat soort dingen heb ik allemaal al eens de revue horen passeren.
Wat doet het met jou om in deze rol te kruipen?
Ik vind het heel bijzonder. Ook al beeld ik geen bestaand persoon uit. Ik ben dan heel even niet Sanne. Op mijn persoonsbewijs staat dan ook een andere naam. Deze is afgeleid van mijn beider oma’s. Per toeval zijn we erachter gekomen, dat ik op een bepaalde manier hetzelfde gezicht heb als mijn oma waar we dus niet achter zouden zijn gekomen, als ik dit niet was gaan doen. Ik kruip dus stiekem een beetje in de huid van een oma, die ik nooit gekend heb.
Heb je nog wensen?
Ik zou het mooi vinden, als wij als burgers net zo gewaardeerd worden en het gevoel
krijgen net zo gewaardeerd te worden in onze rol als de militaire uitbeeldingen. Maar dat is lastig op te zetten. Als “militair” zet je je tent op met al dan niet een display en dat maakt al snel een verhaal. Als burger heb je veel meer nodig, denk bijvoorbeeld aan een huis, om tot hetzelfde resultaat te komen. Dat is niet altijd mogelijk uiteraard en dat maakt het lastiger.
Stel jezelf eens voor. Wie ben je en van welke vereniging ben je lid en sinds wanneer?
Hallo, ik ben Johan Bedijn. Ik ben lid van HRVN (Historische Reenactment Vereniging Nederland) sinds 2007.
Beeld jij een bestaande veteraan uit? Zo ja, wie en waarom deze persoon?
Nee, ik beeld geen bestaande veteraan uit.
Hoe ben jij een reenactor geworden?
In 1994 las ik in de krant dat er een Napoleontisch evenement en demonstratie met kanonschieten was. Daar ben ik heen gegaan en zo raakte ik geïnteresseerd in de hobby en reenactment.
Waarom heb jij interesse in WO2 en de rol die je uitbeeldt?
Ik heb veel interesse in de geschiedenis van elke periode.
Hoe historisch correct ben jij en je spullen?
Ik probeer mezelf zo correct mogelijk uit te dossen, maar wel betaalbaar, omdat sommige kleding en spullen best duur zijn, vooral omdat ik meerdere uitbeeldingen doe.
Hoe bereid jij je voor op een evenement?
Als ik naar een reenactmentweekend ga, bereid ik me niet heel uitgebreid voor. Alles gaat vanzelf; ik weet welke spullen ik moet pakken en zie wel hoe het allemaal verloopt.
Heb jij problemen ondervonden met mensen over je uitbeelding?
Zelf doe ik verschillende uitbeeldingen, zowel Duits als Napoleontisch. Met Duits hebben mensen soms wel problemen omdat dat toch gevoeliger ligt dan Napoleontisch.
Wat doet het met jou om in deze rol te kruipen?
Door reenactment en deze hobby krijg ik het gevoel de geschiedenis te beleven.
Heb je nog wensen? Wat zou je nog aan je uitrusting willen toevoegen?
Ik heb verder geen specifieke wensen om mijn uitbeelding uit te breiden. Als ik iets graag wil hebben, koop ik het. Maar eigenlijk heb ik mijn collectie bij elkaar.
Stel jezelf eens voor. Wie ben je en van welke vereniging ben je lid, en sinds wanneer?
Mijn naam is Coen Dave. Ik ben nu al 3 jaar lid van HRVN. Eerder was ik lid van de vereniging Etor.
Beeld jij een bestaande veteraan uit? Zo ja, wie en waarom deze persoon?
Mijn reenactment naam is Coen Conrad Fritag, stafkanonnier. Deze naam komt van een veteraan uit de Eerste Wereldoorlog.
Hoe ben jij reenactor geworden?
In 2014 ben ik met een vriend naar Normandië geweest en zo ben ik geïnteresseerd geraakt in de Tweede Wereldoorlog.
Waarom heb jij interesse in de Tweede Wereldoorlog en de rol die je uitbeeldt?
Ik heb altijd al interesse gehad in de Tweede Wereldoorlog. Sinds ik een klein jongetje was, ben ik al met vliegtuigjes bezig geweest.
Hoe historisch correct ben jij en je spullen?
Zelf ben ik heel correct in mijn uitbeelding: 95%, zowel origineel als reproductie.
Hoe bereid jij je voor op een evenement?
Eigenlijk bereid ik me niet echt voor als er een evenement komt, omdat ik er geen tijd voor heb. Het is snel schakelen en zien hoe het verloopt.
Heb jij weleens een probleem ondervonden met mensen over je uitbeelding?
Veel mensen hebben interesse in mijn uitbeelding. Ik heb een keer meegemaakt dat ik een nare opmerking kreeg, maar over het algemeen zijn mensen wel geïnteresseerd.
Wat doet het met jou om in deze rol te kruipen?
Als ik naar een evenement ga, is het een soort van ontspanning. Het is natuurlijk ook fijn om even terug in de tijd te gaan en de moderne tijd te vergeten.
Heb je nog wensen? Wat zou je nog aan je uitrusting willen toevoegen?
Ik probeer van mijn reproductie spullen naar origineel te gaan. Met trots heb ik onlangs een motorfiets kunnen kopen.
Stel jezelf even voor.
Mijn naam is Lance van Dongeren en ik ben 12 jaar.
Wat vind je leuk aan deze hobby?
Ik vind alles leuk, het verhaal en alles wat erbij hoort.
Hoe kom je er als 12-jarig jochie bij om dit uit te beelden, en zo correct ook?
Ik weet niet echt, waar het mee begonnen is eigenlijk. Ik ken Nicolette en Fred, misschien ben ik er daardoor een beetje mee in aanraking gekomen.
Ben je al op het Amerikaanse Kampement geweest?
Nee, nog niet. Ik ben net aangekomen met mijn moeder. Daar wil ik zometeen wel heel graag naartoe.
Ben je lid van een vereniging?
Nee, ik ben nog te jong. Maar zodra het mag en kan, wil ik heel graag een echte reenactor worden. En dan ook in een tent slapen in plaats van in een hotel.
Wat vind je het meest tof?
Band of Brothers, die ik nu al voor de 4 e keer aan het kijken ben. Daar leer ik veel
over Bastogne, daar wil ik heel graag een keertje naartoe.
Wat zou je nog graag willen aanschaffen voor je uitrusting?
Ik wil graag de goede laarzen: de hoge, de jumping boots. Maar ik moet eerst
uitgegroeid zijn, anders is het zonde geld.
Stel jezelf een even voor. Wie ben je en van welke vereniging ben je lid?
Mijn naam is GertJan Deinum, ik kom uit Oud Beijerland, ben bijna 34 jaar en doe dit al vanaf mijn 18 jaar. Ik ben een oud lid van de HVRN. Met de keuken impressie die ik nu doe, ben ik niet verbonden aan een vereniging.
Heb je altijd keuken gedaan, of voorheen iets anders?
Eigenlijk was ik een onderdeel van de Dutch Deuces, liep ik tussen de gelederen.Toen deze groep ophield met bestaan, was ik al heel erg bezig om het eten tijdens evenementen te verbeteren. Zodoende hebben wij (Kevin en ik) de Kitchen Boys opgestart, zo’n 7 jaar geleden inmiddels. Eerst met de veldkeuken, maar nu dus vanuit onze keukenwagen.
Hoe ben jij een reenactor geworden?
Ik ben mijn hele leven al geïnteresseerd in het Amerikaanse Leger.
Ik heb zelfs even gedacht om lid te worden, maar ik leerde in die tijd mijn vriendin
(inmiddels vrouw) kennen en heb dat toen niet gedaan. Toen ben ik gaan kijken, wat
is er nog meer? Ik werd voor de Nederlandse Defensie helaas afgekeurd, vanwege
mijn gehoor. Tijdens een evenement kwam ik in gesprek met Julian (oud-lid) en even
later had ik mijn eerste evenement in Hengelo, en kreeg daar contact met Olav.
Zodoende werd ik lid.
Hoe historisch correct ben jij en je spullen?
Zoveel mogelijk. Ik wil zo accuraat mogelijk zijn in alles wat we doen. Recepten
worden in een moderner en vooral gezonder jasje gestoken, naar hedendaagse
standaarden.Zoals wij die heden kennen, dus veel minder zout maar met meer groenten en fruit.
Hoe bereidt je je voor op een evenement?
Bij ons kost dat ontzettend veel voorbereiding. Wij zijn vaak al wekenlang in contact
met de organisatie. Wat willen ze, welke menu’s worden er gemaakt, voor hoeveel
personen moeten we koken? Daarna gaan we inkopen doen. Een 7 gangen menu hadden ze in die tijd ook niet, dus ook dat houden we zo authentiek mogelijk. Met veelal authentieke gerechten die ze in die tijd ook hadden.
Heb je wel eens problemen ondervonden met je uitbeelding?
Nee, iedereen vind het altijd heel erg tof. Mensen vinden het vooral heel gaaf om te
zien en bovendien interessant om te zien hoe alles werkt.We komen op deze manier veel in contact met nieuwe reenactors en zijn zo vaak in staat om nieuwe opdrachten aan te nemen op het evenement waar we op dat moment staan.
Wat doet het met jou om in deze rol te kruipen ?
Op de 1e plaats vind ik koken natuurlijk ontzettend leuk. Ik hou ervan om te
experimenteren met eten maken, met bakken van bv cakes en pancakes als ontbijt.
Ik vind het een uitdaging om een stap verder te gaan dan alleen maar wat eten op te
warmen. Wat ik het leukste vind is om positieve feedback te ontvangen, zodat ik het
de volgende keer nog beter kan doen.
Heb je nog wensen?
Eigenlijk niet zoveel. Wat me wel gaaf lijkt is om een 2delig team te hebben, om bv
ook ’s nachts brood te kunnen bakken. Dus in 2 partijen te kunnen draaien, nu doen
Kevin en ik nog alles met zijn 2. En dat is soms best pittig. Voor in onze keuken als materiaal hebben we eigenlijk alles al. In principe staat de volledige basis. Enige wat we graag zouden willen, is op meer evenementen authentiek en goed eten. Dat laat soms nogal te wensen over.
Wat is je naam?
ik ben luuk Tiemessen 20 jaar oud en kom uit Oirschot.
Van welke vereniging ben je lid en sinds wanneer?
ik ben lid sinds 2017/2018 bij de HRVN (Historische Reenacment Vereninging Nederland).
Beeld jij een bestaande veteraan uit , zo ja wie en waarom deze persoon?
ik vind medisch als reenacment nog steeds heel interessant. Mijn reenacment naam is Luke Wilson na een veteraan die ook medisch deed in ww2
Hoe ben jij een Reenactor geworden?
ik vindt ww2 zo interessant dat ik ooit een keer bij een reenacment event ben wezen kijken en zo heb ik mensen ontmoet zowel een iemand waardoor ik nu ook aan reenacment doe.
Waarom heb jij interesse in WW2 en de rol die je uitbeeld?
Mijn interesse waren er altijd al waar ik vandaan kom is in de ww2 veel gebeurd zoals Operation Market Garden. Mijn grootouders hadden een café waar veel Duits naar toe kwamen.
Hoe historische correct ben jij en in je spullen?
ik probeer veel mogelijk oringeel en correct te dragen naar mijn spring ervaring is het makkelijker om correct uit te zien. Want dan draag ik ook de juiste uniform om te mogen springen.
Hoe bereid jij je voor op een evenement?
als er een reenacment evenement voor de deur staat bespreek ik altijd optijd met mijn groep wat we gaan doen en wat me kunnen verwachten zo kunnen we altijd voorbereid naar een evenement.
Heb jij wel een probleem ondervonden met mensen over je uitbeelding?
ik heb zelf geen problemen met reenacment mensen vinden het altijd interessant wat ik doe.
Wat doet het met jou om in deze rol te kruipen?
om aan reenacment toe doen vindt ik heel erg Eervol en interessant , mijn omgeving is altijd positief.
Heb je nog wensen? Wat zou je nog aan je uitrusting willen toevoegen?
mijn wensen zijn nog om een Willy te mogen hebben en om uiteindelijk te mogen ombouwen naar een medisch Willy.
Wat is je naam?
Mijn naam is Laurens Huizer. Ik ben lid van Krasny Oktjabr, een Sovjet groep die valt onder de vereniging Bolwerk. Deze vereniging is relatief nieuw, maar met deze Sovjet uitvoering zijn wij al zo'n 12 jaar bezig. Maar we zien vooral de laatste jaren dat het steeds populairder word in Nederland. Nog niet zo druk, maar steeds meer mensen denken; He dat Oostfront is ook wel interessant naast alle Britten, Amerikanen en Canadezen.
Hoe lang doe jij dit al?
Ben aangehaakt op mijn 14e, dus even snel rekenen, zo'n 14 jaar dus al.
Wat maakt het nu zo leuk om te re- enacten, want 't is toch best een aparte hobby?
Samen met mensen die dezelfde interesse hebben dieper de geschiedenis induiken,en zo proberen om die levend te houden.
Probeer je die geschiedenis dan over te brengen met een bepaald doel?
Ja, de kennis bijspijkeren van mensen over het leven aan het Oostfront, om zo bepaalde mythes die mensen vooral kennen van bv films te bevestigen ofwel te ontkrachten. Het doel is vooral om hun een correct beeld te geven, dat de oorlog niet alleen aan het Westfront plaatsvond. Dat het veel groter was en het er aan het Oostfront juist veel intenser en bloederiger eraan toe is gegaan.
Wat is het mooiste wat jij in je bezit hebt?
Daar moet ik even over nadenken. Ehm, dat zal mijn eetblik zijn, dat is gevonden in de buurt van Leningrad ( ik neem het niet vaak mee) Dat plaatsje was 900 dagen lang belegerd door Duitser en het dorp werd uitgehongerd.De vorige eigenaar (waar we helaas nooit iets over hebben kunnen traceren) heeft de plek waar hij heeft gezeten erop gegraveerd met een priem of geweerhuls, wie zal het zeggen. Elke keer als ik dit eetblik zie, denk ik, normaal zou het een
"gewoon" eetblik zijn maar nu is het een eetblik waarop 80 jaar geleden iemand iets heeft gekrast. Dat vind ik toch wel héél bijzonder.
En wat is je duurste aankoop geweest?
Dat is zowiezo 1 van mijn wapens. Dat zal mijn SVT, zelfladend geweer van Tokereff zijn. Niet perse heel zeldzaam, maar wel zeldzamer dan de standaard infanterie geweren.
Wat is je naam:
Mijn naam is Nicolette Mol. Onder de reenactors sta ik beter bekent als “Mams”.
Waarom doe jij aan ww2 Reenactment?
Wat het voor mij heel bijzonder maakt is het familiegevoel. Hier zijn wij allemaal één grote familie. Daarnaast vind ik de momenten met de veteranen en de oudere generatie erg bijzonder. Verder leer ik de kinderen van nu graag over de oorlog. Deze verhalen moeten levend gehouden worden.
Welke rol beeld je uit?
Ik ben captain van de WAC Women bij onze vereniging.
Van welke vereniging ben je lid?
Ik ben samen met mijn man, Fred lid van de overkoepelende groep FAAAC. Deze bestaat uit de Band of Brothers (BOB), Women Army Corps, The Mighty Eight en de The Brylcreem Boys. Ik ben begonnen in de keuken. Maar ruilde enkele jaren geleden deze rol in voor de WAC.
Sinds wanneer ben jij lid?
Ik leerde mijn man , Fred kennen in 2003. Samen gingen wij naar Normandie. Dat was in 2004. Een jaar later gingen wij naar Bastogne met de groep en begonnen een eigen museum. De groep WAC ontstond later in 2006. Extra bijzonder: Nicolette en Fred trouwde in 2009 in Angoville. Dit gebeurde compleet in ww2 stijl. De trouwjurk was gemaakt van parachutestof. Oscar Stok, beter bekend als The Chaplain trouwde hun.
Ga je voor originele of repro spullen?
Ik ga voor repro. Origineel is te duur om in het veld te dragen.
Wat is je mooiste aankoop?
Mijn duurste en mooiste aankoop is mijn originele kaki WAC uniform.
Wat is je naam:
Mijn naam is Luitzen Koopman. Mijn soldaten naam is Lucas Kaufman, vertaald uit het Nederlands.
Waarom doe jij aan ww2 Reenactment en met name de Duitse uitbeelding?
De uniformen met name spraken mij veel meer aan dan die van de Amerikanen. De interesse voor de Duitse kant komt door mijn vader. Mijn vader nam mij in mijn jeugd naar diverse musea.
Welke rang beeld je uit?
Ik ben maar een simple soldaat, een Jager genaamd.
Van welke vereniging ben je lid?
Sinds 2007 ben ik lid van de HRVN.
In 2006 heb ik voor het eerst kennis gemaakt met de reenactors wereld tijdens een event bij Fort Vechten.
Ga je voor originele of repro spullen?
Ik ga voornamelijk voor repro, omdat origineel lastig te verkrijgen en onbetaalbaar is.
Wat is je mooiste aankoop?
Mijn mooiste aankoop is mijn MG42 machinegeweer en mijn duurste de aanschaf van een MP40.
Het leukste aan de hobby vind ik de gezelligheid onder de groep. De Duitse groep is een hechte groep onderling. Wij maken het samen altijd erg gezellig.
Wat is je naam:
Mijn naam is Davy Boer en mijn soldatennaam is David Bauer, Dat is de engelse vertaling.
Waarom doe jij aan ww2 Reenactment?
Ik vind het belangrijk dat de jongens die niet in het veld waren ook herdacht worden. Vandaar mijn keuze om deze uitbeelding te doen. Mijn interesse in ww2 is begonnen in Santa Fe in 2017. Ik kwam toen in gesprek met andere leden van Signal Corps en zo is het balletje gaan rollen.
Welke rol beeld je uit?
Ik ben een T5 technical Corporal van Signal Corps Company voor de 101 Airborne.
Van welke vereniging ben je lid?
I
k ben lid van de groep Band of Brothers NL/BE kortweg de BOB en ben sinds 2017 lid.
Ga je voor originele of repro spullen?
Ik draag voornamelijk repro. Maar de Webbing* is origineel. De waarde van origineel spul is vaak te hoog om in het veld te gebruiken. *Een Webbing bestaat uit een riem, juk (schouderharnas) en een aantal zakjes. Bij PLCE-banden hoort een reeks andere soortgelijke lastdragende uitrusting en rugzakken. Het doel van PLCE is om alles wat een soldaat nodig heeft om 48 uur lang te kunnen opereren, vast te houden.
Wat is je mooiste / duurste aankoop?
Dat is zonder twijfel mijn M1 Garand. Daar ben ik heel blij mee.
Wat is je naam:
Mijn naam is Esther van Zonsbeek.
Waarom doe jij aan ww2 Reenactment?
Ze hebben mij ooit gevraagd om te helpen en daardoor ben ik geïnteresseerd geraakt in ww2 en reenactment.
Welke rol beeld je uit?
Mijn display voor dit weekend (The Island) heet ENSA. Dat is de afkorting ban Entertainment National Service Association. Dit waren vrouwen die tijdens de oorlog vermaak, troost en hoop boden aan alle soldaten die dat nodig hadden. Zang was een grote troost. Vera Lynn speelde een grote rol binnen de ENSA.
Van welke vereniging ben je lid?
Ik zit zelf niet bij een vereniging. Ik doe dit allemaal vrijwillig sinds 1995. Dit weekend heb ik hulp van Marian die sinds dit jaar mee doet aan reenactment.
Ga je voor originele of repro spullen?
Ik mijn display vindt je alleen originele verzameling waarvan van een make up set van Doris White. Ook heb ik als trots een privé museum.
Wat is je naam?
Mijn naam is Jan Jansen. En mijn Reenactment naam is Gefreiter Jansen.
Waarom doe jij aan reenactment?
Ik doe de hobby om ook op interactieve manier de geschiedenis levend te houden in welke periode dan ook . Ik beeld de Duitse zijde uit.
Van welke vereniging ben jij lid?
Ik zit bij de Reenactment vereniging de HRVN sinds 2007.
Koop jij originele spullen?
Ik ga voor Repro. Maar ook voor origineel.
Wat is je duurste aanschaf?
De duurste aankoop die ik voor mijn hobby heb gekocht is mijn tent omdat alles per 1 Zeltbahn gaat.
Wat is je mooiste aankoop?
Mijn mooiste aankoop is een mooie originele foto.
Wat is je naam:
Mijn naam is Oscar Stok. Ik ben bij iedereen bekend als “The Chaplain”. Ik ben de Chaplain van het 101 Airborne.
Waarom doe jij aan ww2 Reenactment?
Om de verhalen van de tweede Wereldoorlog levend te houden zodat de verhalen niet verloren gaan.
Welke rol beeld je uit?
Ik speel de rol van kapelaan. Ik ben de enige in Nederland die deze rol speelt op deze wijze. In 2009 had ik de eer om een bruiloft van Nicolette en Fred, van de BOB, voor te dragen.
Van welke vereniging ben je lid?
Ik ben lid van de Triple A sinds 2009. Echter doe ik al aan reenactment sinds de jaren 80. Om precies te zijn ben ik 1982 er mee begonnen.
Ga je voor originele of repro spullen?
Liefst origineel. Maar ik heb ook repro spullen. Ik heb een originele bijbel in mijn bezit uit 1943. De bijbel heb ik gekregen van de ouders van een Amerikaanse soldaat.
Wat is je mooiste aankoop?
Mijn little church up-tentjes. Drie aan elkaar gemaakte tentjes die samen mijn kapelletje vormen.
Ik hou van de serieuze kant van mijn uitbeelding, maar tevens ook van het stukje entertainment dat erbij komt kijken. De reacties van de mensen, dat maakt het zo leuk!
Cheers!
Mijn naam is Susan Chapel en ik ben lid van de WW2 Canadian Field Kitchen.
Waarom doe jij aan ww2 Reenactment?
Mijn broer zit in ww2 Reenactment en airsoft. Ik ben een keer mee geweest naar airsoft. Maar dat was totaal niet mijn ding, dus mijn broer stelde voor om dan een keer mee te gaan naar een ww2 evenement. Ik heb toen meegeholpen in de keuken en dat vond ik super leuk. Inmiddels ga ik mee naar veel evenementen.
Hoe lang doe je nu aan re-enacting?
Ik doe dit inmiddels al 2 jaar.
Wat is je naam?
Mijn naam is Roy Suijkerbuijk. Mijn soldatennaam is Roy F. Baum.
De F staat voor mijn kinderen en de naam Baum is van mijn geadopteerde soldaat. Sergeant William J. Baum staat vermeld op de muur van vermiste soldaten op de erebegraafplaats Margraten.
Waarom doe jij aan ww2 reenactment?
Vanwege mijn fascinatie met het 101 Airborne. Daarnaast wil ik de verhalen graag levend houden voor de jongere generatie, zodat de verhalen niet verloren gaan.
Welke rol beeld jij uit en waarom?
Ik ben een S2 U.S. Army Military Intelligence Officer bij de vereniging HRVN. Deze rol is mij in overleg toegewezen door onze Major. Mijn functie beeld ik uit binnen onze HQ en deel informatie en geef opdrachten aan mijn manschappen.
Hoe lang doe je aan re-enacting:
Ik ben lid sinds 2019 van de HRVN. Sinds oktober 2023 draag ik de rang van Lieutenant.
Heb je originele of repro spullen?
Liefst voor origineel, maar sommige dingen zijn gewoonweg onbetaalbaar of heel moeilijk te vinden. Repro is vaak niet van echt te onderscheiden en is een goed alternatief.
Wat is je duurste en/of mooiste aanschaf?
Dat is in beide gevallen mijn M1 Garand geweer. Daar ben ik zo blij mee en erg trots op die te mogen dragen. Toch heb ik nog een droom; Ik zou ooit heel graag een eigen Willy jeep willen bezitten. Helaas zijn deze op dit moment ook onbetaalbaar en vergen veel onderhoud. Maar dromen mag….
Ik hoop deze hobby nog veel jaren te kunnen uitvoeren met deze mooie groep. Het is een grote familie bij elkaar.